كسیكه از دو لـبش كوثر آب می نوشید            كسیكه بـاده به نامش شراب می نوشید

كسیكه از قدمش سلسبیل سیراب است            كسیكه از دم قدسیش، نیل سیراب است

همان كسیكه چـكـید آبـشار از مشتـش            همان كه داد به دریا حـیات انگـشـتـش

كسیكه صاحب آب است جده اش زهرا            كـسـیـكه تـشـنـۀ لـبـخـنـد او بُـوَد سـقـا

كسیكه از غـم او كـائـنات لبـریز است            همان كه از كرم او فـرات لبـریز است

به آه تشنـگی اش هیچ كس جواب نداد            كسی به حنجر خشكش دو قطره آب نداد

عطش گرفت لبش را كه گفته شیر مكید؟            به جای شیر در آنجا سه جرعه تیر مكید

وحوش و طیر بیابان، درنده ها سیراب            عزیز فـاطمه لب تشنه، اسبها سیـراب

چه كرد آب؟ لب كوفـیان خنك می شد            كبود شد لب اصغر، سنان خنك می شد

بس است حرمله دنبال آب پرسه نزن            كمان به دست تو پیش رباب پرسه نزن

صدای حرمله آتش به عمق جان می زد            عـروس فـاطمه را با ته كـمان می زد